[Του Βαγγέλη Ξυδιά (μέλος της ΝΕ Καρδίτσας του ΚΚΕ)].
Ο ΣΥΝ φαντάστηκε ότι με αφορμή την επίσκεψη του Κινέζου Προέδρου και την παράδοση του λιμανιού του Πειραιά από την κυβέρνηση σε πολυεθνική εταιρεία κινεζικών συμφερόντων, μπορεί να κατηγορήσει το ΚΚΕ για «κόκκινη μεσιτεία» και να μας εγκαλέσει ότι τάχα δικαιολογούμε την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού, λόγω της ταυτότητας των αγοραστών. Το ‘παν μία, το ‘παν δυο, το ‘καναν και κύριο άρθρο στην «ΑΥΓΗ», θέλοντας, να δείξουν στους αναγνώστες τους ότι έπιασαν το ΚΚΕ να τα… στρίβει.
Στο τσίρκο, χρησιμοποιούν τους κλόουν για να αποσπούν την προσοχή του κοινού όταν προετοιμάζεται το επόμενο νούμερο. Πρόκειται για τους κομπάρσους της υπόθεσης, αλλά η παράσταση που δίνουν είναι αναγκαία, προκειμένου να «δέσει» η πρωτοκαθεδρία των πρωταγωνιστών. Έτσι κάνουν και τα στελέχη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Λειτουργώντας αποκλειστικά με τηλεοπτικούς όρους και προσβλέποντας πάντα στη δημιουργία εντυπώσεων, προσπαθούν – με παραστάσεις κουτοπονηριάς – να αποσπάσουν την προσοχή του κοινού, την ώρα που το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του κλιμακώνουν την αντιδραστική τους επίθεση. Και, στο μέτρο που αυτός ο ρόλος διευκολύνει τα σχέδια της ολιγαρχίας, κερδίζουν κι αυτοί κάποιο… χρόνο στην τηλεοπτική και δημοσιογραφική παραφιλολογία.
Οι θέσεις του ΚΚΕ γύρω από το ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων, συνολικά, αλλά και για τα λιμάνια, είναι θέσεις ξεκάθαρες. Είναι θέσεις πάντα σταθερές, ακόμα και όταν αυτοί, οι κύριοι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, δείχνοντας την οπορτουνιστική τους προσαρμοστικότητα έβαζαν πλάτη σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για την πολιτική της… μερικής ιδιωτικοποίησης, καλώντας στους εργαζόμενους να οικοδομήσουν το δικό τους μέτωπο αντίστασης. Και πάντα στο φόντο της ευρωενωσιακής τους λατρείας. Είναι θέσεις αρχής που, πάντα – και τώρα, το ΚΚΕ αρνείται κατηγορηματικά τις ιδιωτικοποιήσεις λιμανιών, βουνών, παραλιών, επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, ανεξάρτητα από το τίμημα της πώλησης και την προέλευση του αγοραστή. Είναι θέσεις, που τις γνωρίζουν οι εργαζόμενοι, στο πλευρό των οποίων με συνέπεια στέκονται οι κομμουνιστές.
Οφείλουμε όμως να σημειώσουμε ότι, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, για λίγους πόντους προβολής της αντιΚΚΕ μανίας του, αναποδογυρίζει αδίστακτα την πραγματικότητα, προκειμένου να τη φέρει στα μέτρα του. Μάλιστα – και σε αντίθεση με τα όσα ισχυρίζεται ο κ. Τσιαμαντάς στο άρθρο του «το ΚΚΕ στα πρόθυρα νευρικής κρίσης» (22/11)- ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του επιδίδονται κάθε τόσο σε ανυπόστατες επιθέσεις εναντίον του ΚΚΕ, χρησιμοποιώντας κάθε είδους όπλο απ’ τη φαρέτρα του αντικομμουνισμού. Είναι φανερή η αδυναμία να απαντήσουν στην ουσία των επιχειρημάτων του ΚΚΕ, γι’ αυτό ρίχνουν λάσπη…
Δε θα πάμε μακριά, ούτε θα αναφερθούμε τώρα στις ευθύνες που έχει για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ που ψήφισε, για την ΟΝΕ που τη θεώρησε ως την προοπτική εκσυγχρονισμού της Ελλάδας. Ας δούμε μόνο δυο στιγμές τους, που αφορούν τα ίδια τα λιμάνια.
Πρώτη: Το Νοέμβρη του 2003, όταν στο Ευρωκοινοβούλιο εξεταζόταν το θέμα της ιδιωτικοποίησης των λιμανιών, οι ευρωβουλευτές του (Αλαβάνος και Παπαγιαννάκης) προσχώρησαν στην… εναλλακτική επιλογή της αποχής από την ψηφοφορία.
Δεύτερη: Το Σεπτέμβρη του 2008, πριν δύο μήνες, δηλαδή, όταν το θέμα της ιδιωτικοποίησης των λιμανιών επανήλθε στο Ευρωκοινοβούλιο με τη μορφή της Έκθεσης για την ιδιωτικοποίηση κερδοφόρων λιμενικών υπηρεσιών, την Έκθεση υπερψήφισαν από κοινού οι ευρωβουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ Δ. Παπαδημούλης.
Τέτοια αθλιότητα, τέτοια απάτη. Αυτοί είναι που βάζουν πλάτη στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και κατηγορούν το ΚΚΕ για «κόκκινες μεσιτείες». Και καλά, μπορεί να … ξέχασαν ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί, δεν ξέρουν όμως ότι ο κλέφτης και ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται;
