Η εγκατάσταση των ανεμογεννητριών που ήδη ξεκίνησε στις βουνοκορφές των Αγράφων είναι ένα ακόμα έγκλημα σε βάρος της φύσης και του περιβάλλοντος, σε βάρος του τόπου και της κοινωνίας μας, σε βάρος της ίδιας μας της ζωής. Με πρόσχημα τη κλιματική αλλαγή και τη μόλυνση του περιβάλλοντος οι πολυεθνικές της ενέργειας, το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις τους “ανακάλυψαν” και επενδύουν στις λεγόμενες Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) όχι για να σώσουν το περιβάλλον αλλά για να κάνουν μπίζνες, να δώσουν επενδυτική διέξοδο στα συσσωρευμένα κεφάλαιά τους και να αυξήσουν την κερδοφορία τους.
Τα αιολικά πάρκα που έχουν γεμίσει την Ελλάδα και που τώρα ετοιμάζονται να φυτέψουν και στα Ευρυτανικά και Καρδιτσιώτικα Άγραφα, τα χιλιάδες κυβικά μπετόν που θα πέσουν, οι ισοπεδώσεις και εκβραχισμοί βουνοκορφών, τα ουρανομήκη ατσάλινα τέρατα που θα στηθούν, τα εκατοντάδες χιλιόμετρα δρόμοι που θα διανοιχτούν μέσα σε παρθένα δάση και αλπικές ζώνες κλπ θα έχουν σαν συνέπεια καταστροφή του περιβάλλοντος, ερημοποίηση του τόπου και ανυπολόγιστες συνέπειες για τη φύση, τον άνθρωπο, την ίδια τη ζωή. Δεν πρόκειται να έρθει καμιά “ανάπτυξη” ούτε θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας όπως αποπροσανατολιστικά μας λένε οι “επενδυτές”, η κυβέρνηση και οι
θιασώτες της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Ίσα-ίσα θα έχουμε παραπέρα καταστροφή της όποιας παραγωγικής δραστηριότητας στην περιοχή, παραπέρα εγκατάλειψη, μαράζωμα και ερημοποίηση των χωριών και του ορεινού όγκου.
Οι λεγόμενες Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται από τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου (πριν ο ΣΥΡΙΖΑ, τώρα η ΝΔ) για να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση της Ενέργειας, για να περάσουν στα χέρια ιδιωτών τα “φιλέτα” της ΔΕΗ και να εκχωρηθούν όλο και περισσότερα πεδία κερδοφορίας στο μεγάλο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο. Τα τελευταία χρόνια, όσο περιορίζεται η ΔΕΗ και αυξάνονται οι ιδιωτικές εταιρείες που λυμαίνονται το χώρο της ενέργειας, είχαμε κατακόρυφη αύξηση στην τιμή του ρεύματος (πάνω από 150% στη τελευταία 10ετία) και νέα μεγαλύτερα βάρη στις πλάτες της λαϊκής οικογένειας. Μαζί με την ιδιωτικοποίηση της ενέργειας έχουμε και “μπιρ παρά” εκχώρηση δημόσιας γης σε κάθε είδους επενδυτές, μέσα από πολυετείς μισθώσεις για να στηθούν οι ανεμογεννήτριες, οι γραμμές μεταφοράς κλπ Ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου στο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο, λεηλασία και πλιάτσικο με όρους πλήρους ασυδοσίας. Αυτή είναι η ανάπτυξή τους!
Παράλληλα, με όχημα τις ΑΠΕ, με πρόσχημα την λεγόμενη “απολιγνιτοποίηση” και με ψέματα για “πράσινη ανάπτυξη” κλπ υπονομεύεται και η όποια ενεργειακή ασφάλεια και έχουμε βάθεμα της ενεργειακής (και γενικότερης…) εξάρτησης της χώρας, αφού όλο και περισσότερο η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας θα εξαρτάται από ασταθείς (αέρας, ήλιος…) και εισαγόμενες (φυσικό αέριο, πετρέλαιο…) πηγές. Οι ιμπεριαλιστές (αμερικάνοι και ευρωπαίοι) που ελέγχουν την τεχνολογία των ΑΠΕ, τις πηγές ενέργειας και τους δρόμους μεταφοράς της, δένουν πιο σφιχτά τη χώρα στο άρμα τους, υπαγορεύουν πολιτικές, μας εμπλέκουν στους ανταγωνισμούς τους, υποθηκεύουν το παρόν και το μέλλον του λαού και τη χώρας. Έχουμε όλο και μεγαλύτερη μεταφορά πλούτου και αξιών “από κάτω προς τα πάνω”-από το λαό στο κεφάλαιο και “από μέσα προς τα έξω “-από τη χώρα στους ιμπεριαλιστές.
Η καταστροφή του περιβάλλοντος, παγκόσμια και στο τόπο μας, δεν είναι ένα “ουδέτερο ζήτημα”, δεν είναι ένα “επιστημονικό” ζήτημα, δεν είναι “αντικειμενική” συνέπεια των “ανθρωπογενών παρεμβάσεων”, του καταναλωτισμού, του τρόπου ζωής κλπ Είναι πρώτα και κύρια πολιτικό ζήτημα. Το γεννάει το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα που ούτε εκλογικεύεται, ούτε χαλιναγωγείται. Το εκτρέφει η αδηφαγία του κεφάλαιου για κέρδη που δεν λογαριάζει ούτε τη φύση, ούτε τη ανθρώπινη ζωή. Το οξύνει η κρίση και τα αδιέξοδα του συστήματος που γεννά καταστροφή, επεμβάσεις, πολέμους…
ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ και μαζί τους και όλα τα κόμματα του κεφάλαιου αυτές τις πολιτικές στηρίζουν και υπηρετούν, τέτοιους νόμους ψηφίζουν (“αναπτυξιακό” νομοσχέδιο κλπ), αυτή την προοπτική επιφυλάσσουν για το λαό: μια χώρα απέραντη ΑΟΖ με ισόβια φτώχεια και ισόβια εργασιακή εκμετάλλευση.
Απέναντι σ’ αυτή την πολιτική η διέξοδος δεν βρίσκεται σε “εναλλακτικές προτάσεις ανάπτυξης” ή σε προτάσεις για “δημόσιο (ποιού κράτους;) φορέα ενέργειας”… Η διέξοδος δεν βρίσκεται στα δικαστήρια και σε μηχανισμούς του κράτους, σε τεχνοκρατικές-νομικίστικες προσφυγές και σε διοικητικές ενστάσεις, σε αδιέξοδους ακτιβισμούς και σε ΜΚΟ…
Η διέξοδος βρίσκεται στο μαζικό λαϊκό αγώνα, στην ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ και στη ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ για να μην περάσουν τα σχέδια κυβέρνησης-“επενδυτών”, για μια άλλη προοπτική, σε μια άλλη χώρα, με το λαό αφέντη στο τόπο του!
