Την ένταξη στις Ζώνες Δυνητικά Υψηλού Κινδύνου Πλημμύρας (ΖΔΥΚΠ) που έχουν καθοριστεί σε εφαρμογή της Οδηγίας 2007/60/ΕΚ και της Κ.Υ.Α. Η.Π. 31822/1542/Ε103/21.7.2010, τις Ζώνες Δυνητικά Υψηλού Κινδύνου Πλημμύρας (ΖΔΥΚΠ), ζήτησε ο δήμαρχος Αργιθέας στα πλαίσια της διαβούλευσης για τα Σχέδια Διαχείρισης Κινδύνων Πλημμύρας των Λεκανών Απορροής Ποταμών του Υδατικού Διαμερίσματος Δυτικής Στερεάς Ελλάδας (GR04) και της ημερίδας που έγινε στο Μεσολόγγι.
Στους χάρτες επικινδυνότητας πλημμύρας, που αναρτήθηκαν στο τμήμα του Υδατικού Διαμερίσματος (ΥΔ) Δυτικής Στερεάς Ελλάδας, έκτασης 10 199 km2., που περιλαμβάνει τις Ζώνες Δυνητικά Υψηλού Κινδύνου Πλημμύρας (ΖΔΥΚΠ), που έχουν καθοριστεί σε εφαρμογή της Οδηγίας 2007/60/ΕΚ και της Κ.Υ.Α. Η.Π. 31822/1542/Ε103/21.7.2010, και τις ανάντη λεκάνες απορροής τους, δυστυχώς απουσιάζουν οι αντίστοιχες περιοχές του Αχελώου και των παραποτάμων του ανάντη και κατάντη της Συκιάς, όπου υπήρξαν εξανέκθεν ανθρωπογενείς δραστηριότητες για την «εκτροπή» του Αχελώου και έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει το αντίστοιχο οικοσύστημα και να υφίσταται πολλαπλές συνέπειες και να κινδυνεύουν υποδομές και ανθρώπινες δραστηριότητες και ζωές.
Ήδη έχουν καταρτιστεί οι Χάρτες Επικινδυνότητας Πλημμύρας στις ακόλουθες Ζώνες Δυνητικά Υψηλού Κινδύνου Πλημμύρας, οι οποίες καθορίστηκαν στο πλαίσιο της Προκαταρκτικής Αξιολόγησης Κινδύνων Πλημμύρας (ΥΠΕΚΑ-ΕΓΥ, 2012) για το Υδατικό Διαμέρισμα (ΥΔ) Δυτικής Στερεάς Ελλάδας, στις οποίες απουσιάζει ο άνω ρούς του Αχελώου και φυσικά ο δήμος Αργιθέας αυτές είναι:
- GR04RAK0001 “Δέλτα π. Μόρνου-παράκτιες περιοχές Ναυπακτίας”
- GR04RAK0002 “Περιοχή δέλτα π. Ευήνου”
- GR04RAK0003 “Χαμηλή ζώνη π. Αχελώου και παραλίμνιας περιοχής λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου, παραλίμνιες εκτάσεις Τριχωνίδας, Λυσιμαχίας, Οζερού, Αμβρακίας”
- GR04RA00K04 “Παραλίμνιες εκτάσεις λίμνης Βουλκαρίας”
- GR04RAK0005 “Πεδινές εκτάσεις λεκάνης ρεμάτων Αμφιλοχίας”
- GR04RAK0006 “Παραλίμνιες εκτάσεις τ.λ. Πλαστήρα”
Σ΄ αυτούς δυστυχώς απουσιάζει ο αντίστοιχος χώρος που αφορά τον Αχελώο και την περιοχή της Συκιάς όπου και σχεδιάστηκαν και εκτελέστηκαν εργασίες παρέμβασης, ενόψει της «εκτροπής» του Αχελώου.
Τα προηγούμενα χρόνια βίωσα στο πετσί μου τις ανοησίες ένθεν κακείθεν και εκείνων των “σαλονάτων οικολογούντων”, που απήλαυναν τον καφέ τους πέριξ της πλατείας Κολωνακίου, άλλων «συμφερόντων», αλλά και εκείνων που διαχρονικά “βιοπορίζονται” πολιτικά και όχι μόνον με την “εκτροπή” του Αχελώου.
Είναι αλήθεια ότι οι πλημμύρες στην περιοχή της Αργιθέας και όχι μόνον “γύρισαν τον τόπο ανάποδα”. Γέφυρες και οδικές προσβάσεις ξεπέρασαν τα όρια αντοχής τους και η περιοχή υφίσταται -και εξακολουθεί- τις συνέπειες της ανοησίας τουλάχιστον μερικών, με αποκομμένη την πρόσβαση εντός και εκτός δήμου Αργιθέας.
Τουλάχιστον τρείς γέφυρες (Πετρωτού, Κοράκου, Καταφυλλίου) ακόμη δεν έχουν αποκατασταθεί πλήρως και οι κάτοικοι της Αργιθέας, χωρίς καν την παρουσία κανενός αγροτικού γιατρού, βρίσκονταν στο έλεος της φύσης και των ακραίων φαινομένων.
Λειτουργικά μνημεία πολιτισμού ανθρώπων ξεπέρασαν τα όριά τους και τις αντοχές τους και κινδυνεύει ακόμα και η ύπαρξή τους. Τα “εγκαταλελειμμένα” έργα του Αχελώου συνέβαλλαν τα μέγιστα, για να επιτείνουν τις συνέπειες της πλημμύρας.
Κοντά σ’ αυτά ήρθε να προστεθεί και η αλαζονεία εκείνων που θέλουν να ακυρώσουν τα “σχέδια διαχείρισης”, που δέησε επιτέλους να θεσπίσει η Ελληνική Πολιτεία, και αφορούν και τον Αχελώο και την διαχείρισή του. Εκ του ασφαλούς οι -αφού γλυτώνουν τα πλημμυρικά φαινόμενα με την κατασκευή των ταμιευτηρίων κατάντι (Κρεμαστά, Στράτος κ.α, για πολλοστή φορά θέλουν να «διαχειριστούν» κάτι που δεν τους αφορά καν. Κοντά και οι “οικολογικές” αυτοαποκαλούμενες οργανώσεις που δήθεν κόπτονται για τον Αχελώο και παρεμβαίνουν να τον διαχειριστούν από μακριά και δίχως τους κατοίκους της. Ευτυχώς που δεν επικαλούνται ότι «το κάνουν για το καλό μας». Ελπίζω μεταξύ των ισχυρισμών να μην υπάρχει και επίκληση της ύπαρξης του πτερωτού “homo mpufus”, για να «αξιώνεται» η προστασία του.
Παλιότερα, μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας (1881) οι φίλοι μας οι Γάλλοι αποψίλωσαν την Νότια Πίνδο (Alfred Fillipson – Thessalien und Epirus) και ο Αχελώος χρησίμευσε ως κανάλι μεταφοράς των κορμών, που “κουβάλησε” ανέξοδα στον κόλπο της Πάτρας για να φορτωθούν για να «γίνουν κατάρτια στα καράβια μας», όπως προανάγγειλε ο Πουκεβίλ το 1810.
Αυτή την εκτεταμένη αποψίλωση των δασών πληρώνει ακριβά και η περιοχή της Αργιθέας με τα πλημμυρικά φαινόμενα και τα συνεπακόλουθα κατολισθητικά φαινόμενα της Πίνδου και τις ανθρωπογενείς παρεμβάσεις στον Αχελώο.
Τα προηγούμενα χρόνια ο Κουμπουριανίτης (Λιασκοβίτης), που πηγάζει στη χορική περιφέρεια του δήμου Αργιθέας και συνεισφέρει τουλάχιστον στο 1/3 στην υδατική ποσότητα του Αχελώου, κόντεψε να μετατρέψει την αντίστοιχη λεκάνη σε λιμναίο στοιχείο. Η στάθμη του νερού πέρασε τα 10 μέτρα από τις γέφυρες (παλιά και νεώτερη) του Πετρωτού. Ευτυχώς δεν θρηνήσαμε ανθρώπους. Ο τόπος όμως έμεινε «αποψιλωμένος» από κάθε υποδομή. Οι σήραγγες (που έγιναν για το φράγμα Συκιάς) έχουν προ πολλού υπερβεί τις αντοχές τους και θα φράξουν τις κοίτες των αντίστοιχων ρεμάτων. Η κατάντι της Συκιάς κοιλάδα έχει υπερυψωθεί από τα φερτά υλικά του ποταμού να απειλούν πλέον τις παρόχθιες περιοχές με κατάκλιση…
Στο Ευρωπαϊκό και στο Ελληνικό δίκαιο έχει θεσμοθετηθεί η αρχή της αειφορικής διαχείρισης του περιβάλλοντος. Μια από της βασικές αρχές αυτής της θέσπισης είναι και «ο ρυπαίνων πληρώνει».
Ειλικρινά δεν με αφορά, ούτε με απασχολεί η μεταφορά των νερών του Αχελώου στη Θεσσαλία. Ούτε οι λογικές και οι πολιτικές που υπάκουαν στο «όλα τα λεφτά, όλα τα κιλά». Με αφορά όμως και με απασχολεί η θεσμική λειτουργία μου και κυρίως οι δημότες του δήμου Αργιθέας.
Όμως εδώ που φτάσαμε δεν έχουμε την πολυτέλεια να σπαταλήσουμε και να «ανατινάξουμε» κοντά στα 600 εκ. που ξοδεύτηκαν ή σπαταλήθηκαν, αν θέλετε. Ούτε να στερήσουμε από το διαμέρισμα της Θεσσαλίας το καθαρό και πόσιμο νερό, με την προοπτική να το οδηγήσουμε στο λεκανοπέδιο της Αθήνας.
Η ένταξη της περιοχής του Αχελώου στην Συκιά (ανάντι και κατάντι) στους χάρτες επικινδυνότητας πλημμύρας είναι επείγουσα και επιβεβλημένη για την λήψη κατεπειγόντων μέτρων προς αποτροπή κινδύνων ανθρώπινης ζωής και όποιων υποδομών, πέριξ του Αχελώου, των παραποτάμων του, ανάντι και κατάντι της Συκιάς.
