Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με τη ψήφιση του ασφαλιστικού, του φορολογικού και του πολυνομοσχεδίου αποδέχθηκε όλες τις απαιτήσεις των δανειστών, τους έδωσε, κυριολεκτικά και μεταφορικά, “γη και ύδωρ” για να “εξασφαλίσει τη δόση” της και φόρτωσε τη εργατική τάξη με ένα νέο ακόμα πιο βαρύ μνημόνιο. Αλλά ακόμα και τώρα πήρε υπόσχεση για μια δόση (που θα κατανεμηθεί σε δύο υποδόσεις: 7,5 δισ. ευρώ και 2,8 δισ. ευρώ για περισσότερο εκβιασμό) προκειμένου να πληρωθούν οι ίδιοι, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ.
Η επίθεση όμως δεν έχει τέλος. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Eurogroup για την εκταμίευση της πρώτης υποδόσης θα προηγηθούν ακόμα νέα μέτρα, όπως το άνοιγμα της αγοράς πώλησης δανείων χωρίς εξαίρεση των δανείων με εγγύηση του Δημοσίου, η αναδρομική επιστροφή του ΕΚΑΣ, η κύρωση από τη Βουλή της σύμβασης για το Ελληνικό, και την Εγνατία Οδό.
Ενώ, όσο αφορά τις επόμενες δόσεις για την περαιτέρω εξυπηρέτηση του χρέους, αυτές θα δίνονται μόνο άμα προχωράνε οι ιδιωτικοποιήσεις, από το νέο Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων, η εταιρική διακυβέρνηση στις τράπεζες για την απελεθεύρωση των “κόκκινων δανείων”, η Αρχή Εσόδων για τη φοροληστεία.
Όσο αφορά την περίφημη “διευθέτηση του χρέους”, η κυβέρνηση έφυγε για άλλη μια φορά με άδειες τις βαλίτσες της από τις Βρυξέλλες. Οι αναφορές στη διευθέτηση του χρέους επί της ουσίας αποτελούν ευχολόγιο για το μέλλον, αοριστολογίες για την ανάγκη βιωσιμότητας του χρέους χωρίς καμία δέσμευση. Ακόμα και η συζήτηση για το χρέος τελεί υπό την προϋπόθεση της απαρέγκλιτης εφαρμογής των μνημονιακών μέτρων, της τήρησης των δημοσιονομικών στόχων για πλεονάσματα 3,5%, της μη χαλάρωσης του δημοσιονομικού συμφώνου. Αντίθετα συμφωνήθηκε ότι η Ελλάδα θα πληρώνει το μεσοπρόθεσμο χρονικό διάστημα το15% του ΑΕΠ για τόκους και χρεολύσια και στη συνέχεια το 20%.
Ο κυνισμός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τέλος αλλά η ίδια με μαθηματικό τρόπο βαδίζει στο δρόμο των προηγούμενων μνημοναικών κυβερνήσεων. Η οργή της εργατικής τάξης και του λαού ξεχειλίζει και θα οδηγήσει κι αυτή την κυβέρνηση και τα κόμματα που την απαρτίζουν στην κοινωνική χλεύη και απαξίωση.
Το συμφέρον του λαού μας είναι να απαλλαγεί μια ώρα αρχύτερα από αυτή την πολιτική και τις κυβερνήσεις που την εφαρμόζουν. Δεν περιμένουμε την αλλαγή των κοινοβουλευτικών συσχετισμών. Χρειάζεται να μετατρέψουμε την οργή μας σε απεργιακή και αγωνιστική δράση στους χώρους δουλειάς και στους δρόμους. Να βαδίσουμε στο δρόμο των αγώνων που έχουν αποφασίσει οι εργαζόμενοι στα Λιμάνια, στα Νοσοκομεία και στις Συγκοινωνίες.
Έτσι και αλλιώς, ό,τι και να ψηφίζει η Βουλή, ό,τι και να αποφασίζουν τα επιτελεία στις Βρυξέλλες και στις τράπεζες, τίποτα δεν μπορεί να υλοποιηθεί όταν οι εργαζόμενοι αποφασίσουν να κατεβάσουν τα ρολά!
Να γίνει της Γαλλίας
Κόντρα στον συμβιβασμό και το ξεπούλημα των αγώνων από την συνδικαλιστική γραφειοκρατία ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ και την ηττοπαθή στάση των ΠΑΜΕ και ΜΕΤΑ, το δρόμο το δείχνει η “άλλη Ευρώπη”, το απεργιακό, εργατικό και νεολαιστικό κίνημα στη Γαλλία που δεν αποδέχεται τα τετελεσμένα του «Ολαντρέου» και κλιμακώνει τον αγώνα.
Τώρα είναι η ώρα της ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού και λαϊκού κινήματος, της συσπείρωσης των μαχόμενων δυνάμεων του κινήματος και της αριστεράς σε ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής που θα βάλει φραγμό στην επίθεση κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ και κυβέρνησης. Για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής και του ευρωμνημονιακού μεσαίωνα.
Για τη συγκρότηση μιας αριστεράς της ρήξης και της ανατροπής, που θα είναι το πολιτικό νεύρο της λαϊκής αντεπίθεσης.
Υπάρχει άλλος δρόμος χωρίς μνημόνια και εκβιασμούς. Ο δρόμος της ρήξης και της ανατροπής.
Μονομερής διαγραφή του χρέους τώρα και ρήξη με τους εκβιαστές-δανειστές, το ΔΝΤ, την ΕΕ, τους τραπεζίτες, ντόπιους και διεθνείς, με κρατικοποιήσεις και εργατικό έλεγχο. Για να περάσει ο έλεγχος της κοινωνίας και της οικονομίας στα χέρια των εργαζόμενων και του λαού.
