Στην πρόκληση να καταργήσετε την πρώτη γραμμή τοπικής αυτοδιοίκησης, το θεσμό των προέδρων τοπικών κοινοτήτων και τα τοπικά συμβούλια, νιώθω την ανάγκη ν απαντήσω πριν την οριστική σας απόφαση.
Ας συστηθούμε Κύριε Υπουργέ
Είμαι πρόεδρος τοπικής κοινότητας, για δεύτερη φορά εκλεγμένη, σ ένα χωριό της Καρδίτσας. Εχω την πολυτέλεια να εργάζομαι με οικογένεια και τρία παιδιά. Το χωριό έχει γίνει η ευρύτερη οικογένεια μου. Στις υπηρεσίες του νομού που συναλλάσσομαι με ξέρουν με το μικρό μου όνομα και το τηλέφωνό μου είναι ανοιχτό όλες τις ώρες για να απαντάει
όταν πλημμυρίσουμε
όταν φαίνεται καπνός και ψάχνουμε την εστία της Φωτιάς να γλιτώσουν περιουσίες
όταν οι χωματόδρομοι θέλουν στρώσιμο
όταν μία λακκούβα στην άσφαλτο γίνεται επικίνδυνη
όταν τα σκουπίδια μυρίζουν
όταν κόβεται το ρεύμα και έχουμε ασθενείς με υποστηρικτικά μηχανήματα όταν το σύστημα ύδρευσης έχει για άλλη μία φορά βλάβη
όταν υπερασπιζόμαστε τις φωλιές των πελαργών όταν οι αλλοδαποί εργάτες για ορισμένο διάστημα γίνονται περισσότεροι από τους ντόπιους
όταν καλούμαστε στις κηδείες που είναι τρεις φορές πάνω από τις γεννήσεις…
και προσπαθώ να κρατήσω τις ισορροπίες μεταξύ των χωριανών, με τους αντιδημάρχους και τους δημοτικούς υπαλλήλους ώστε να βρω τον πιο σύντομο και αποτελεσματικό τρόπο να νοικοκυρέψω το χωριό μου Είμαι στην πρώτη γραμμή τοπικής αυτοδιοίκησης μάχιμη, κάθε μέρα, σε ένα κλίμα γενικότερης απαξίωσης για τα κοινά. Προσπαθώ να παρακινήσω τους συνανθρώπους μου να ασχοληθούν με τους συλλόγους, την εθελοντική αιμοδοσία, ν αποδεχτούν τη διαφορετικότητα, να κάνουν συνεταιρισμούς, με στόχο τη βελτίωση και την εξομάλυνση της καθημερινότητας.
Δίνω μικρές ανάσες πολιτισμού κατά καιρούς με τις εκδηλώσεις που γίνονται στο χωριό
το θέατρο ,τις προβολές παιδικής ταινίας στην πλατεία που παίρνει ζωή για λίγο από γιαγιάδες μαμάδες και μικρά παιδιά, της δεντροφύτευσεις, τα χορευτικά που φιλοξενούμε, τις ενημερωτικές ημερίδες για επίκαιρα θέματα και ότι άλλο μπορώ να καταφέρω μέσα από συντονισμένες κινήσεις, αυστηρό προγραμματισμό και έχοντας τις κεραίες μου ανοιχτές.
Το χωριό μου Κύριε Υπουργέ είναι μικρογραφία του δήμου και ο Πρόεδρος μπαίνει σε πάρα πολλούς ρόλους για να καταφέρει να το υπηρετήσει σωστα. χρειάζεται περίσσευμα ψυχής και λόγος!
Σε μία κρίσιμη Καμπή στην ιστορία της Ελλάδας με πολλά ανοιχτά μέτωπα σήμερα και τεράστιο ποσοστό φτωχοποίησης του λαού μας Θα σας πρότεινα να το ξανασκεφτείτε και να ενισχύσετε το ρόλο του προέδρου στο βωμό του πατριωτισμού και της ενσυναίσθησης! Ναι, το κάνουμε ασυνείδητα και αυτό όταν παρηγορούμε και εμψυχώνουμε, όταν γινόμαστε το σκαλί, ο σύνδεσμος με το πολύπλοκο, απρόσωπο και δυσκοίλιο κράτος των τελευταίων δεκαετιών και του σήμερα..
Ετούτη η κουκίδα στο χάρτη είναι η αφετηρία εκατοντάδων ανθρώπων ανά την Ελλάδα και ανά τον κόσμο που όταν σκέφτονται τον τόπο τους, το σπίτι τους Το πατρικό στο χωριό και ψάχνουν επαφή, στην άλλη άκρη του ακουστικού, ελλείψει συγγενών, είναι ο πρόεδρος. Το ζησα και το ζώ με πολύ συγκίνηση όταν εδώ και χρόνια προσπαθούμε να φτιάξουμε το γενεαλογικό δέντρο κάθε οικογένειας του χωριού για να μην ξεχνάμε τις ρίζες μας και ταυτόχρονα να βλέπουμε τη διασπορά μας!
Δεν σας κρύβω πως πριν αποφασίσω να σας γράψω δοκίμασα με τηλεφωνικές κλήσεις και γραπτά μηνύματα να ρθω σ επαφή με κυβερνητικό βουλευτή του νομού μας αλλά μάταια.. με αφορμή αυτό λοιπόν σας θυμίζω ότι ο πρόεδρος εκπροσωπεί τη βάση και την καθημερινότητα κι οι βουλευτές σας προσπαθώντας να γίνουν οι μεταπτυχιακοί, γλωσσομαθείς, ειδήμονες που έχετε ανάγκη ως κυβέρνηση άθελά τους κινδυνεύουν να χάσουν την επαφή με τη βάση.
Πριν γίνω ως θεσμός βορά στα αδηφάγα μνημόνια σας, ως σύγχρονη Μαντώ μπροστά στους δικαστές της,απαντώ:
Τι έκανα για την πατρίδα εγώ; ΤΊΠΟΤΑ!
Από την Πρόεδρο τοπικής κοινότητας Μελισσοχωρίου Καρδίτσας κ Ζωή Βαϊοπούλου
