Κεντρική θέση στην προεκλογική ατζέντα έχει ο «μπαμπούλας» της ακυβερνησίας και της αδύναμης κυβέρνησης. Ο πρωθυπουργός είπε και χτες στο διάγγελμά του ότι οι αντιδραστικές αλλαγές που θα προωθηθούν τα επόμενα δύο χρόνια για το ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης απαιτούν «σταθερότητα και ήπιο πολιτικό κλίμα». Κονδυλοφόροι – στυλοβάτες του συστήματος εγείρουν ως κομβική αδυναμία της κυβέρνησης την οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία της, για να προκρίνουν την ανάγκη ισχυρής κυβέρνησης.
Παράλληλα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ «παίζουν στο γήπεδο» της διαχείρισης, με το ΠΑΣΟΚ να εγείρει ζήτημα ακυβερνησίας και τη ΝΔ να κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ ότι δεν έχει σχέδιο εξόδου από την κρίση. Βέβαια, ούτε η κυβέρνηση ήταν απούσα – καθώς δεν έχει σταματήσει να προωθεί μια σειρά αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων – αλλά και το ΠΑΣΟΚ δεν παύει να είναι ταγμένο στην υπηρεσία των μονοπωλίων και να προκρίνει νέα αντιλαϊκά μέτρα προς όφελος των επιχειρήσεων. Εξάλλου, η ίδια η μακρόχρονη εναλλαγή ΝΔ – ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι είτε με ΝΔ είτε με ΠΑΣΟΚ, τα ίδια μέτρα θα ψηφίζονται, η ίδια αντιλαϊκή πολιτική θα εφαρμόζεται. Ιδιαίτερα σε κρίσιμες για το κεφάλαιο περιόδους, όπως είναι η καπιταλιστική οικονομική κρίση, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ διακατέχονται από σύμπνοια προκειμένου να «ανακάμψει» το κεφάλαιο όσο πιο αναίμακτα γίνεται, σε βάρος φυσικά των εργαζομένων.
Η κινδυνολογία για «παρατεταμένη ακυβερνησία» και «αστάθεια» σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας του ενός ή του άλλου πόλου του δικομματισμού και η αγωνία για την ύπαρξη ισχυρής κυβέρνησης έχουν διττό στόχο:
1. Από τη μια, να υπάρχει μια ακλόνητη κυβέρνηση που θα περάσει γρήγορα νέα χειρότερα αντιλαϊκά μέτρα σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων στο όνομα της αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης και επικαλούμενη τη «νωπή λαϊκή εντολή».
2.Από την άλλη, να παραμείνει ο λαός εγκλωβισμένος στο δικομματισμό, ακριβώς γιατί το αστικό πολιτικό σύστημα έχει ανάγκη από κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση ισχυρές και απεύχεται τον εκλογικό καταποντισμό κάποιου από τα δύο αστικά κόμματα.
3.Το κεφάλαιο έχει ανάγκη από ισχυρή κυβέρνηση – όπως και ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση – προκειμένου να εντείνει την επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας, να χειραγωγεί το λαό στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού.
Γι΄αυτό ισχυρή κυβέρνηση σημαίνει αδύναμος λαός.
Ο λαός, που βλέπει τη ζωή του να χειροτερεύει, ανεξάρτητα αν «τιμονιέρης» είναι η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ, πρέπει να αξιοποιήσει αυτήν του την πείρα και να τσακίσει πολιτικά και τους δύο, να τους αποδυναμώσει και να ενισχύσει το ΚΚΕ. Μόνο έτσι θα έχει πραγματικό όφελος. Γιατί και στις εκλογές εκείνο που κρίνεται είναι με ποια πολιτική θα πας και ποια θα αφήσεις: Θα υποταχθείς στην κυρίαρχη πολιτική, είτε με ΝΔ είτε με ΠΑΣΟΚ, ή θα ενισχύσεις τον αγώνα που αντιπαλεύει αυτήν την πολιτική.
Ο λαός δεν πρέπει να δεχτεί να πληρώσει τα σπασμένα της οικονομικής κρίσης. Η κάλπη μπορεί να αποτελέσει ένα όπλο στα χέρια των εργαζομένων, ώστε με ισχυρό ΚΚΕ να μπουν οι όροι για την ανασύνταξη του λαϊκού κινήματος, που όχι μόνο θα βάζει εμπόδια στα χειρότερα μέτρα που ήδη αναγγέλλουν ΕΕ – ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, αλλά και να βάλει στο προσκήνιο την ανάγκη οργάνωσης μιας ισχυρής λαϊκής συμμαχίας για την ανάπτυξη της πάλης σε αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, προς όφελος του λαού.
