Οι δεσμεύσεις που αναλήφθηκαν από την Κυβέρνηση με το τρίτο μνημόνιο και για το χώρο της Παιδείας οδηγούν στην αποδόμηση του δημόσιου σχολείου και κινούνται στην κατεύθυνση της αγοραίας εκπαίδευσης και της απόσυρσης του κράτους από την υποστήριξη του μορφωτικού αγαθού.
Με το ξεκίνημα της νέας χρονιάς, οι επικοινωνιακές ακροβασίες του Υπουργείου, η παιδαγωγίζουσα γλώσσα που χρησιμοποιεί και το τάχα κοινωνικό πρόσημο των αλλαγών που εφαρμόζει, δεν μπορούν να κρύψουν την αλήθεια πως όλες αυτές οι αλλαγές στοχεύουν στο να μειωθεί η ανά μαθητή δαπάνη του Κρατικού Προϋπολογισμού για τα Δημόσια Σχολεία, που αποτελεί κυρίαρχη δέσμευση στη νεοφιλελεύθερη ατζέντα που υλοποιείται. Κι έτσι, από το Νηπιαγωγείο ως το Δημοτικό κι από το Γυμνάσιο έως το Λύκειο, βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία της δραματικής αποδόμησης της Δημόσιας Εκπαίδευσης, η συρρίκνωση του εκπαιδευτικού έργου, η μείωση του εκπαιδευτικού προσωπικού και η ραγδαία επιδείνωση των εργασιακών του συνθηκών.
• Στα Δημοτικά σχολεία καταργούν τρεις τουλάχιστον θέσεις εκπαιδευτικών, δασκάλων και όλων των ειδικοτήτων, σε κάθε σχολική μονάδα, δημιουργούν ωρολόγια προγράμματα ως έναν εκπαιδευτικό χυλό περιεχομένου και αναθέσεων, ανάλογα με το τι εκπαιδευτικοί διατίθενται, συρρικνώνουν το ολοήμερο, αποκλείουν την πλειοψηφία των παιδιών από το δικαίωμα της φοίτησης σε αυτό, μεταλλάσσουν-υποβαθμίζουν τα τμήματα ένταξης σε επίπεδο περιεχομένου και στελέχωσης.
• Στα Νηπιαγωγεία «καθιερώνεται» το μεγαλύτερο διδακτικό ωράριο στην εκπαίδευση που στην ουσία προσεγγίζει τις 30 ώρες, μετατρέπεται η δομή του ολοήμερου νηπιαγωγείου σε απογευματινά τμήματα φύλαξης, εμποδίζεται η εναλλασσόμενη βάρδια, εγκλωβίζοντας νηπιαγωγούς αποκλειστικά σε αυτά τα τμήματα και ανοίγει ο δρόμος για τη μείωση του 2
