Τα πράγματα συνεχίζουν να βαίνουν καλώς …και εναντίον μας. Το υπουργείο δε σταματά με μεγαλύτερες ή μικρότερες παρεμβάσεις, να σφίγγει το κλοιό στην εργασία μας. Με νόμους, υπουργικές αποφάσεις και εγκυκλίους, συνεχίζει την επιχείρηση “ερημοποίησης” του εργασιακού μας τοπίου, ξεριζώνοντας από τη σχολική ζωή όσα δικαιώματά μας δε συνάδουν με τις κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ και της ΕΕ για ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και τον ασφυκτικό έλεγχό μας.
Μέσα στο Μάιο η κυβέρνηση ετοιμάζεται να κάνει το προ-τελευταίο βήμα για την επιβολή της αξιολόγησης. Μέσω της αυτοαξιολόγησης (Συλλογικό προγραμματισμό και ανατροφοδοτική αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου των σχολικών μονάδων το λένε τώρα), επαναφέρει το πακέτο Αρβανιτόπουλου και με την ίδια ακριβώς διαδικασία επιχειρεί να εμπεδώσει την “κουλτούρα αξιολόγησης” στον κλάδο. “Καλά το πάτε”, εκτιμά ο ΟΟΣΑ και οι θεσμοί για τον κυβερνητικό χειρισμό, που με αυτή την τακτική επιδιώκει να περάσει “αναίμακτα” σε επόμενη φάση και την ατομική αξιολόγηση. Αποδεικνύεται τόσο από την αξιολόγηση των στελεχών, όσο και από την αντίστοιχη διαδικασία στο δημόσιο ότι δεν πρόκειται να παραιτηθούν από την βασική τους κατεύθυνση της κατηγοριοποίησης σχολείων και εκπαιδευτικών. Του ελέγχου και της χειραγώγησης του κλάδου. Της μετακύλησης των ευθυνών, αλλά και της οικονομικής λειτουργίας των σχολείων στις πλάτες εκπαιδευτικών και γονιών μέσω της παραπλανητικής “αυτονομίας” της σχολικής μονάδας.
Από 14/5 έχουμε την εφαρμογή των ηλεκτρονικών (προ)εγγραφών. Ουσιαστικά πρόκειται για e-κόφτη τμημάτων. Έτσι στα ΓΕΛ οι μαθητές δε δηλώνουν σχολείο αλλά “τοποθετούνται σύμφωνα με απόφαση του/της Διευθυντή/ντριας Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης”. Ενώ στα ΕΠΑΛ “στην περίπτωση κατά την οποία μαθητής/τρια κατανεμήθηκε σε ολιγομελές τμήμα που χρειάζεται έγκριση για να λειτουργήσει, αναμένει νεότερη ενημέρωση μετά την 20ή Ιουλίου 2018”! Ο κεντρικός έλεγχος είναι η βάση ώστε το Υπουργείο να είναι σε θέση από νωρίς να κάνει τα απαραίτητα “μαγειρέματα”, που θα οδηγήσουν σε κλείσιμο – συμπτύξεις τμημάτων. Τα τμήματα θα “κλείσουν”γρήγορα και από κει και πέρα θα αρχίσουν οι “εξυπηρετήσεις” με τις ειδικές άδειες.
Από την άλλη καμιά σχέση με την πραγματικότητα δεν έχει ότι η παραπάνω διαδικασία αφορά τους μαθητές και τους κηδεμόνες τους. Είναι ακόμη μια εξωδιδακτική εργασία -θα φτάνει το 30ωρο;;- που σε μια περίοδο επαναλήψεων, βαθμολογιών, εξετάσεων, συλλόγων και αποτελεσμάτων, μας φορτώνει και την γραφειοκρατική δουλειά της προεγγραφής. Αυτή η πιεστική περίοδος με τις διπλές καθημερινές ενδοσχολικές εξετάσεις -κύρια στα ΓΕΛ και στα ΕΠΑΛ-, τις πανελλαδικές, τη διόρθωση-βαθμολόγηση γραπτών, τις επιτηρήσεις κοκ, με πολλούς συναδέλφους να τρέχουν σε περισσότερα από δυο σχολεία, δεν είναι “λάθος”, δεν έτυχε, αλλά αποτελεί “τεστάρισμα” για να γίνει καθεστώς τα επόμενα χρόνια. Τέλος με την ενοποίηση των ειδικοτήτων και τις τροποποιήσεις στις αναθέσεις, με άλλες ειδικότητες να γίνονται “αόρατες” (χωρίς α’ ανάθεση) και άλλες “πασπαρτού”, επιδιώκεται η διαχείριση του υπάρχοντος προσωπικού ώστε να φτάνει και -κύρια-να περισσεύει. Ο μεγάλος αριθμός υπεραρίθμων εκπαιδευτικών σε όλη τη χώρα, αυτή την κατεύθυνση υπηρετεί.
Και όλα τα παραπάνω υλοποιούνται σε καθεστώς πολέμου. Ταξικού από τη μια, με τα 88 προαπαιτούμενα της 4ης αξιολόγησης να προστίθενται στα προηγούμενα, εντείνοντας την επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα, στο εισόδημα, στην υγεία, στην κατοικία, φέρνοντας και νέα ξεπουλήματα- ιδιωτικοποιήσεις. Κανονικό πόλεμο από την άλλη, καθώς η περιοχή μας φλέγεται από τους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών. Οι εμπρηστές των πολέμων, οι φονιάδες των λαών και ληστές του πλανήτη θα συνεχίσουν να ελέγχουν τη χώρα και τις ζωές μας όποια μορφή και να πάρουν τα νέα μνημόνια.
Αυτή η πραγματικότητα βγάζει φωνή πάλης, αντίστασης, διεκδίκησης. Η συνδικαλιστική ηγεσία της ΟΛΜΕ (η τρόικα ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ) υλοποιεί σιωπή, αδράνεια, συνδιαλλαγή, υποταγή. Καλοδέχεται την αυτοαξιολόγηση και διοργανώνοντας εκπαιδευτικά συνέδρια, προσπαθεί να καλύψει την ολοκληρωτική παραίτησή της από την διοργάνωση αγώνων καθιστώντας την, βασική υποστηρικτή δομή του υπουργείου. Έτσι οι δυνάμεις αυτές στην πρόσφατη ΓΣ των προέδρων των ΕΛΜΕ τάχθηκαν ενάντια στην απεργία -αποχή από τις διαδικασίες αξιολόγησης και συντάχθηκαν με την απεργία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ στις 30/5. Οι εργατοπατέρες επιχειρούν να σύρουν τους εργαζόμενους κάτω από τις σημαίες των εργοδοτών τους . Η “κοινωνική συμμαχία” τους εξυπηρετεί αλλότρια και αντίθετα συμφέροντα από αυτά του κόσμου της εργασίας. Ουσιαστικά η απεργία από τη μια χτυπιέται από το κράτος και τις κυβερνήσεις του που θέλουν να τη καταστήσουν παράνομη και από την άλλη ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός να την εξευτελίσει.
Το ΟΧΙ στα σχέδια των εργατοπατέρων έχει πρακτικό επίδικο το σπάσιμο της αδράνειας της παράλυσης στον κλάδο. Να πάρουμε οι εκπαιδευτικοί την υπόθεση στα χέρια μας, γιατί αφήνοντας τη στα χέρια της κυβέρνησης και των στηριγμάτων της μέσα στον κλάδο, θα βιώσουμε και άλλο γκρεμό και νέα βύθιση των δικαιωμάτων μας.
