Ερείπια αφήνουν όλοι οι φονιάδες και ληστές του πλανήτη που έχουν μαζευτεί στη περιοχή ισοπεδώνοντας χώρες, ξεριζώνοντας λαούς. Και στη χώρα μας μετά τα κινέζικα λιμάνια και τα γερμανικά αεροδρόμια έχουμε και ΝΑΤΟική θάλασσα, με τους θύτες να αναλαμβάνουν την αναχαίτιση των θυμάτων τους, τους πρόσφυγες.
Ο Τσίπρας χωρίς τσίπα δηλώνει ότι αν περάσουμε τον «κάβο» θα δούμε φως, –αναπαράγοντας ξανά ΓΑΠ και Σαμαροβενιζέλους– τηρώντας ασφαλώς τη συμφωνία, εφαρμόζοντας το 3ο μνημόνιο, βυθίζοντας ακόμα παραπέρα στο σκοτάδι του εργασιακού μεσαίωνα το λαό, γκρεμίζοντας κάθε κοινωνικό δικαίωμα.
Ο Φίλης «βγάζει τη γλώσσα του» στους εκπαιδευτικούς μιλώντας για ποσοστό απεργών 16%, για πλεόνασμα χιλιάδων ωρών(ποια κενά;) και για το «αγώνα»(sic) που δίνει για 20000 προσλήψεις, ενώ έχει βάλει την υπογραφή στην απόφαση του υπουργικού συμβουλίου που τις αναστέλλει στο δημόσιο μέχρι το τέλος του 2016. Και… κάνει «διάλογο»…
Οι ΣΥΝΕΚ δηλώνουν ότι αγωνίζονται για την ανατροπή της πολιτικής Κυβέρνησης -ΕΕ-ΔΝΤ! Και δεν ντρέπονται…
Η ΔΑΚΕ είναι με τη διαγραφή του χρέους σύμφωνα με το πλαίσιο που στήριξε στο ΔΣ της ΟΛΜΕ. Και ούτε αυτή ντρέπεται…
Μαζί και οι δυο παρίστανται και νομιμοποιούν τον «διάλογο» του υπ. Παιδείας αποτελώντας τους «φρουρούς» της αδράνειας του κλάδου με τις κοινές τους εισηγήσεις και την εκχώρηση των όποιων δράσεων στην ΑΔΕΔΥ
Οι εργατοπατέρες στο δημόσιο μαζί με αυτούς της ΓΣΕΕ συνεχίζουν το έργο που ξέρουν καλά, να υπονομεύουν κάθε θετική αγωνιστική έκφραση όπως την απεργία στις 4/2, καθυστερώντας τα επόμενα απεργιακά ραντεβού για όταν θα κατατεθεί το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο στη Βουλή. Η κλιμάκωση δια της… αναμονής γίνεται με διευρυμένη παραταξιακή συμφωνία…
Όλα τα παραπάνω αποτελούν ενδεικτικά σημεία της πραγματικότητας που βιώνουμε. Μια πραγματικότητα που διαμορφώνουν οι πολεμικές επιδρομές των ιμπεριαλιστών από τη μια και ο κοινωνικός πόλεμος που έχει εξαπολύσει το κεφάλαιο ενάντια στον κόσμο της δουλειάς. Ζωή χωρίς δικαιώματα στην εργασία, στη παιδεία, την ασφάλιση, τη περίθαλψη, την ειρήνη, τη δημοκρατία. Κοινός τόπος τόσο για τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όσο και για τη μνημονιακή αντιπολίτευση.
Πρέπει να είναι καθαρό, η κυβέρνηση θα επιμείνει στην κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης. Θα κάνει ελιγμούς, θα επιχειρήσει να διαιρέσει, να αδρανοποιήσει, θα συνεχίσει τα «παράλληλα» ψέματα αλλά δεν θα σταματήσει αν δε τη σταματήσει ο μαζικός ξεσηκωμός των εργαζομένων.
Αυτό είναι και το ζητούμενο. Η απογοήτευση και το «δε γίνεται τίποτα» παρότι κλονίστηκαν από τη συμμετοχή στην απεργία που έφτασε σε ικανοποιητικά ποσοστά (με το «σπρώξιμο» και από τα αγροτικά μπλόκα) εξακολουθούν να είναι κυρίαρχες στο εσωτερικό του κλάδου. Στις προηγούμενες Γενικές Συνελεύσεις ήταν εντυπωσιακή η απουσία των εκπαιδευτικών σε όλες τις ΕΛΜΕ.
Αυτό το κλίμα της ηττοπάθειας και τελικά της υποταγής μπορεί και είναι ανάγκη να ανατραπεί. Για να πέσουν και οι μάσκες στους «μάστορες» του κυβερνητικού συνδικαλισμού που σ’ αυτό το καθεστώς ανυπαρξίας κινήματος δηλώνουν ότι θέλουν (ας θυμηθούμε την απεργία του Σεπτέμβρη 2013 τι στάση κράτησε κάθε παράταξη ανεξάρτητα τι διακήρυσσε πριν).
Nα είμαστε ΟΛΟΙ παρόντες στις Γενικές Συνελεύσεις που θα γίνουν. Να συζητήσουμε, να αντιπαρατεθούμε με τις διαχειριστικές λογικές για τη βιωσιμότητα των ταμείων και να αποκαλυφθούν οι ψεύτικες δικαιολογίες ότι δεν υπάρχουν χρήματα που χρησιμοποιεί το σύστημα για να περάσει όλα τα αντιλαϊκά μέτρα. Το δικαίωμα μας στη σύνταξη είναι πολιτικό ζήτημα και ζήτημα συσχετισμών. Αυτούς τους συσχετισμούς πρέπει να διαμορφώσουμε υπέρ μας. Και αυτοί διαμορφώνονται μέσα στο αγώνα, στην πάλη για να μη περάσουν τα αντιασφαλιστικά μέτρα.
Να αποφασίσουμε και να υλοποιήσουμε πρόγραμμα δράσεων–συλλαλητηρίων-διαδηλώσεων – απεργιών για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής. Άμεσα με ΝΕΑ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ τώρα που τα αγροτικά μπλόκα συνεχίζουν.
Τέλος για τις φιέστες που ετοιμάζει το υπουργείο παιδείας σχεδιάζοντας να εντάξει στο «διάλογο» τους συλλόγους διδασκόντων πρέπει να πάρει απάντηση την πλήρη άρνηση του κλάδου να νομιμοποιήσει τους προαποφασισμένους «μονόλογους» των ΕΕ-ΟΟΣΑ.
Η κοινωνική δυσαρέσκεια-αναταραχή για να γίνει «θαυμάσια κατάσταση» για τη ζωή και τα δικαιώματα μας απαιτεί να πάρουμε την υπόθεση ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ. Κόντρα στο συνδικαλισμό της ήττας και της υποταγής χτίζοντας ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΠΑΛΗΣ μαζί με τους αγρότες και άλλους εργαζομένους στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών
