“Τελείωσαν τα μνημόνια”. Μην κρατάτε ομπρέλα θα βρέξει …διορισμούς, παροχές, ελαφρύνσεις, αναδρομικές επιστροφές δικαιωμάτων που ωστόσο χρειάζονται αίτηση για να πιστοποιηθούν!! Το σύστημα θα πει και “συγγνώμη” στο λαό και στους εργαζόμενους γιατί καταλήστευσε το μισθό, τη σύνταξη, την ασφάλιση, το δικαίωμα στη δουλειά, στην περίθαλψη, στη μόρφωση…
Τίποτε δεν είναι πιο ψεύτικο από αυτή την επιχείρηση αποπροσανατολισμού που έχει ως φόντο της τις κάλπες. ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΚΙΝΑΛ και οι υπόλοιποι ετοιμάζονται και ετοιμάζουν τους νέους γύρους της επίθεσης. Μια επίθεση που θα πατήσει πάνω στον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα που ήδη διαμόρφωσαν. Μια επίθεση που ορίζει τους εργαζόμενους ως “επαίτες” που κάποια στιγμή μπορεί και να βρεθούν “ωφελούμενοι” από μια ολιγόμηνη σύμβαση, από τη μείωση ενός χαρατσιού, από ένα έκτακτο μέρισμα…
Γιατί ενισχύθηκαν οι δεσμοί εξάρτησης της χώρας από τους “δανειστές” που τη ληστεύουν. Και οι “θεσμοί” τους που δεν έφυγαν, διαρκώς ξεκαθαρίζουν πως πρέπει να τηρηθούν οι δεσμεύσεις του προγράμματος ως το 2060! Γιατί το κεφάλαιο δεν χορταίνει και απαιτεί περισσότερα σε ένα τοπίο όπου ήδη πλειοψηφούν οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις και τα καμένα δικαιώματα!
Γιατί ισχύει πάντα η βασική αλήθεια: Θα κρατήσουμε ότι μαζικά υπερασπίσουμε.
Θα κατακτήσουμε αυτά για τα οποία μαζικά θα αγωνιστούμε και θα διεκδικήσουμε!
Καμπανάκια νέας επίθεσης στην εκπαίδευση…
“Προσοντολόγιο” απολύσεων των συμβασιούχων-αναπληρωτών ετοιμάζει η κυβέρνηση να το ψηφίσει μέσα στο Δεκέμβρη, πλασάροντάς το ως “νέο σύστημα διορισμών”. Το “νέο Λύκειο” στέλνει στην αμορφωσιά τη νεολαία και χιλιάδες εκπαιδευτικούς να περισσεύουν, ενώ στα μουσικά σχολεία η κυβέρνηση επιχείρησε να ξεμπερδέψει από την υποχρέωση του κράτους να παρέχει καθηγητές μουσικούς και υλικοτεχνική υποδομή στα σχολεία αυτά, υποχωρώντας τελικά μετά τις κινητοποιήσεις μαθητών -γονιών-εκαπιδευτικών..
Στα Γυμνάσια μαγειρεύονται νέες ανατροπές στο εξεταστικό, στα ωρολόγια προγράμματα, στις αναθέσεις. Εκατοντάδες τμήματα σε όλη τη χώρα λειτουργούν “χαριστικά” ως “ολιγομελή”! Στα ΕΠΑΛ κάνει μια “νέα αρχή” επιδιώκοντας να “τελειώσει” στη συνείδηση της νέας γενιάς τη σταθερή και μόνιμη εργασία. Με εργαλεία τα “σχέδια Δράσης” με αμοιβή(!!!) του σχολείου από ιδιώτες (ΝΟΗΣΙΣ), τη “μαθητεία” και θέλει τους καθηγητές ιμάντες μεταβίβασης-επιστάτες (σύμβουλους) αυτών των κατευθύνσεων.
Η αξιολογική περικύκλωση του κλάδου προχωρά- ο “κλοιός σφίγγει”- με τους συντονιστές(ΠΕΚΕΣ) σε όλη τη χώρα να οργανώνουν επισκέψεις, ενημερώσεις και καλούν τους εκπαιδευτικούς σε συμπλήρωση ερωτηματολογίων και φορμών στο πλαίσιο του προγραμματισμού και της αποτίμησης του έργου της σχολικής μονάδας. Ναι δεν το λένε αξιολόγηση!!
Οι δομές ειδικής εκπαίδευσης καταργούνται, οι οργανικές εξαερώνονται, οι μεταθέσεις καταργούνται, οι ειδικότητες συγχωνεύονται ενώ φτάσαμε κιόλας στην τρίτη ανάθεση! Οι συντάξεις πάνε στα 67 και βλέπουμε, οι μισθοί κυρίως των παλαιών “είναι μεγάλοι” και η ΟΛΜΕ, ετοιμάζοντας το έδαφος, διευρύνει τα ψηφοθηρικά “αιτήματα” επαιτείας που κάποιοι σερβίρουν για τους αναπληρωτές, ζητώντας συσσίτιο στις στρατιωτικές Λέσχες και για τους μόνιμους!
Είτε με τον “τρόπο ΣΥΡΙΖΑ-Γαβρόγλου”, είτε με τον “τρόπο ΝΔ-Μητσοτάκη”, μία είναι η πολιτική του συστήματος:
Αδιοριστία, φτώχεια, εντατικοποίηση, κατηγοριοποίηση και υποταγή για τους εκπαιδευτικούς
Αμορφωσιά, ταξικοί φραγμοί, σύγχρονη δουλεία, σχολεία που ζητιανεύουν χορηγίες, για τους μαθητές και το λαό!
Μαύρα σύννεφα στη χώρα και στην περιοχή…
Γεμίζει αμερικάνικες βάσεις η χώρα και με ΝΑΤΟίκά πολεμικά πλοία το Αιγαίο. Φέρνουν μέχρι και πυρηνικά στον Άραξο! Δίπλα μας στη Λάρισα, στον Τύρναβο, στο Στεφανοβίκειο… Όλο και πιο συχνές οι κοινές στρατιωτικές-πολεμικές ασκήσεις μαζί με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ.
Η κυβέρνηση και οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις τροφοδοτούν τον εθνικισμό και το φασισμό. Με σχέδια “επέκτασης της χώρας”. Με ενός λεπτού σιγή στη Βουλή υπέρ των “ακτιβισμών με καλάσνικοφ” σε πλατείες γειτονικών χωρών. Με κηρύγματα μισαλλοδοξίας για τους άλλους λαούς. Με κηρύγματα έχθρας για τους πρόσφυγες που είναι θύματα των κοινών εχθρών μας. Με όλα αυτά σηκώνουν το κεφάλι οι φασίστες της Χ.Α., τα κάθε είδους ακροδεξιά και εθνικιστικά μορφώματα.
Τι σημαίνουν όμως όλα αυτά; Ότι ακολουθούμε “πολιτική ασφάλειας και ειρήνης” όπως ξεδιάντροπα λέει η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμένου; Με εγγυητές τους Αμερικάνους; Υπηρετώντας τα πολεμικά τους σχέδια σε μια περιοχή που ανταγωνίζονται ήδη αιματηρά για τους λαούς με τους άλλους (Ρώσους και Ευρωπαίους) ιμπεριαλιστές; Σε μια περιοχή όπου οι κάθε λογής εκβιασμοί των μεγάλων φονιάδων των λαών, ακόμα και η αλλαγή συνόρων, έχουν ήδη τεθεί στην ημερήσια διάταξη;
Είτε με την “κοσμοπολίτικη” υποτέλεια του ΣΥΡΙΖΑ, είτε με την εθνικιστική της ΝΔ και των άλλων ίδια είναι η πολιτική που υπηρετούν:
Να είναι η χώρα μας βάση των αμερικανο-νατοϊκών πολεμικών σχεδίων
Να είναι ο λαός μας εχθρός με τους άλλους λαούς, πρόθυμος να γίνει κρέας στα κανόνια των άδικων πολέμων.
Συναδέλφισσες – συνάδελφοι
Όταν όλα αυτά εξελίσσονται στη δουλειά μας, στην κοινωνία, στη χώρα και στην περιοχή. Όταν το κράτος διατάζει εφόδους σε σωματεία (όπως στην ΕΛΜΕ Πειραιά), στέλνει ασφαλίτες στο συνέδριο του Ε.Κ. Θεσσαλονίκης, προσάγει μαθητές γιατί κινητοποιήθηκαν και δικάζει αγωνιστές που κατήγγειλαν φασιστικά κηρύγματα. Όταν το δικαίωμα της απεργίας διώκεται και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να υπονομεύσουν την απεργία και τη δυνατότητα του μαζικού αγώνα.
Τότε…
Είναι επιτακτική ανάγκη η συσπείρωση όλων μας στο σωματείο. Η ενεργητική και μαζική συμμετοχή μας σε αυτό κόντρα στην απογοήτευση και την παραίτηση που καλλιεργείται από πολλές πλευρές. Αλλά και κόντρα στη λογική της “αριστερής” ανάθεσης! Κόντρα στις δυνάμεις που ζητούν ψήφο-εξουσιοδότησης για να “σώσουν” αυτοί μόνοι τους (ίσως και με τη βοήθεια του ΠΥΣΔΕ), τα δικαιώματα μας και το μέλλον μας.
Τα σωματεία δεν συγκροτούνται με τον κυβερνητισμό και τη γραμμή της συνδιαχείρισης- συμμόρφωσης στην επίθεση.
Η κατεύθυνση αυτή αναδεικνύει ότι δεν υπάρχει πεδίο συνεννόησης με την κυβέρνηση και τα ξένα και ντόπια αφεντικά της και παράγει και εκφράζεται από στόχους πάλης για τα βασικά δικαιώματα στη ζωή μας. Δεν επιλέγουμε “αριστερό παράγοντα” που θα συνομιλεί για τα θέματα μας με τη διοίκηση. Αγωνιζόμαστε για να γίνει το σωματείο μας δύναμη αγώνα μαζί και δίπλα με το λαό και τη νεολαία!
