Η εμπειρία των τελευταίων 6- 7 χρόνων έχει κάνει ολοφάνερο σε όλους μας ότι η επίθεση σε βάρος των εργαζομένων συνεχίζεται ανελέητη, ανεξαρτήτως πολιτικού χρώματος της εκάστοτε κυβέρνησης. Μια επίθεση ενορχηστρωμένη από την ΕΕ και το ΔΝΤ, από το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Μια επίθεση που στόχο έχει να μας καταστήσει, όλους τους εργαζόμενους και τη νεολαία, σύγχρονους δούλους, χωρίς κατακτήσεις και δικαιώματα, χωρίς ζωή. Με το εγχείρημα ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα, προχωρούν ένα βήμα παραπέρα. Έχουν βαλθεί να μας πείσουν ότι το σύστημα, αυτό το καπιταλιστικό- ιμπεριαλιστικό σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, είναι παντοδύναμο. Ότι η κρίση είναι μια θεομηνία που πλήττει τους πάντες. Ότι τα αφεντικά, ντόπια και ξένα, είναι πανίσχυρα κι άρα δεν υπάρχει τρόπος αντίδρασης. Και σπέρνουν έτσι την παράλυση, την ανημπόρια, την παραίτηση και την απογοήτευση.
Και τα δυσκολότερα δεν “βρίσκονται πίσω μας”, όπως αρέσκεται να λέει η κυβέρνηση, αλλά μπροστά μας. Ήδη στα πλαίσια της δεύτερης αξιολόγησης σχεδιάζονται απολύσεις (σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα), υποκατώτατος μισθός εξαθλίωσης, γενίκευση άπλωμα της ελαστικότητας στις εργασιακές σχέσεις, ακόμα μεγαλύτερος οδοστρωτήρας στη περίθαλψη, ταξική βαρβαρότητα στην εκπαίδευση, νέο άνοιγμα του ασφαλιστικού με κατάργηση εφάπαξ και νέο πετσόκομμα στις συντάξεις κ.α.
Υπάρχει όμως και η άλλη εμπειρία, η εμπειρία αιώνων ανθρώπινης ιστορίας που λέει πως τα εκμεταλλευτικά, τα βίαια συστήματα, αργά ή γρήγορα ανατρέπονται. Πως ο λαός, με την πάλη και τους αγώνες του, κέρδισε όλα τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα που βρίσκονται τώρα στο στόχαστρο. Χάρη στην πάλη, την αποφασιστικότητα και τη δύναμη που του δίνουν οι συλλογικές διαδικασίες πολλές φορές βγήκε νικητής, πολλές φορές μπόρεσε να αποκρούσει και πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις. Και θα το καταφέρει πάλι.!
Κανείς δεν λέει ότι τα πράγματα είναι εύκολα. Οι εύκολες, γρήγορες λύσεις (εκλογές, δικαστικές προσφυγές, προτάσεις νόμων, εικονικά κινήματα… ) δοκιμάστηκαν και απέτυχαν. Είναι ώρα οι εργαζόμενοι να ακολουθήσουν τον άλλο δρόμο: της μαζικής, οργανωμένης πάλης. Να παραμερίσουν τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και να πάρουν την υπόθεσή τους στα χέρια τους . Τις ηγεσίες που κηρύττουν την πολιτική του συμβιβασμού και της συνεργασίας με τον αντίπαλο. Τις ηγεσίες που ευθύνονται για την ανυποληψία και τη δυσφήμιση του συνδικαλισμού, για την ουσιαστική διάλυση των σωματείων. Για τις συνδικαλιστικές ηγεσίες τύπου ΑΔΕΔΥ, που προκηρύττουν 24ωρη απεργιακή τουφεκιά ως αγωνιστικό άλλοθι στο συνέδριο που πραγματοποίησαν μακριά από τις ανάγκες και τις αγωνίες των εργαζομένων.
Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ! Είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο στα χέρια των εργαζομένων για να θέσουν φραγμούς, για να ανατρέψουν τα σχέδια της κυβέρνησης και όποιων υπηρετεί. Την απεργία φοβούνται, γι’ αυτό και απεργάζονται νόμους για να την απαγορέψουν.
Η 24ωρη πανεργατική πανυπαλληλική απεργία στις 8 Δεκέμβρη δεν αρκεί για να ανατρέψει ούτε καν να ανακόψει την επίθεση. Ωστόσο μπορούμε, κόντρα στα σχέδια και στους σχεδιασμούς κυβέρνησης και συνδικαλιστικών ηγεσιών, να δώσουμε στην απεργία αυτή το δικό μας τόνο, το δικό μας περιεχόμενο. Να την μετατρέψουμε σε εναρκτήριο λάκτισμα την οργάνωση ενός κινήματος που θα διεκδικεί μαζικά και αγωνιστικά τα βασικά δικαιώματα στη ζωή, στη δουλειά και στις σπουδές.
- Για ανατροπή όλου του πρόσφατου θεσμικού πλαισίου που παράγει απολύσεις αναπληρωτών, ελαστικοποίηση και εργασιακή ανασφάλεια.
- Για μαζικούς και μόνιμους διορισμούς, για δωρεάν σπουδές και δουλειά με δικαιώματα, κόντρα στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.
- Για την ανατροπή νέων και παλιών μνημονίων, της πολιτικής κυβέρνησης -ΕΕ-ΔΝΤ
Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών
