Ο Βίκτωρας Βενουζίου ένας από τους 82 Εβραίους που φιλοξενήθηκαν και διασώθηκαν στον Αμάραντο (Μαστρογιάννη τότε) για μια ακόμη φορά δίνει νόημα στις λέξεις αναγνώριση και ευγνωμοσύνη.
Το 1943 στο Μαστρογιάννη έλαβε χώρα μια μοναδική στον κόσμο, σε μέγεθος πράξης αλληλεγγύης και ανθρωπισμού.
Τριακόσιοι μόλις, φτωχοί άνθρωποι που με τα βίας εξασφάλιζαν τα προς το ζην, δεν δίστασαν στιγμή και φιλοξένησαν όλους τους Εβραίους που έφτασαν εκεί για να ξεφύγουν από την μανία των Γερμανών, δείχνοντας ότι η αγάπη και η αλληλεγγύη για τον συνάνθρωπο μπορεί να φτάσει στα όρια της αυτοθυσίας. Κι αυτό γιατί αν γινόταν γνωστή η φιλοξενία ήταν βέβαιο ότι το χωριό θα εξαφανίζονταν από το χάρτη.
Ο δικός μας πλέον Βίκτωρας, αφού με πρόταση του απελθόντος Δημάρχου και απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Καρδίτσας, είναι επίτιμος δημότης Αμαράντου, πέραν της ανέγερσης μνημείου αναγνώρισης και των συνεχών ενεργειών του για να γίνει γνωστό το γεγονός στην Εβραϊκή κοινότητα όπου γης, δείχνει με πράξεις την αλληλεγγύη του στους Μαστρογιαννίτες.
Διαβλέποντας τη δυσκολία των μονίμων κατοίκων για προμήθεια τροφίμων καθώς και τους κινδύνους που συνιστά, ιδιαίτερα για τους ηλικιωμένους, η μετάβαση στην Καρδίτσα και ο συγχρωτισμός λόγω του κορονοιού, αποφάσισε να διαθέσει ένα όχι ευκαταφρόνητο ποσό για να αγοράσει τρόφιμα και είδη υγιεινής και απολύμανσης για τον καθένα χωριστά μόνιμο κάτοικο του χωριού. Ετοίμασε 95 πακέτα τα οποία με τη βοήθεια και άλλων χωριανών, ήδη ως πρόεδρος, παρέδωσα σε έναν προς ένα χωριστά Αμαραντιώτη.
Εκφράζοντας τα βαθιά αισθήματα όλων των μονίμων κατοίκων του χωριού ευχαριστούμε από καρδιάς τον δικό μας Βίκτωρα για την δωρεά και κυρίως για την έγνοια του για μας. Η πράξη αυτή πέραν του ότι τιμά τον ίδιο, στέλνει ένα σημαντικό πανανθρώπινο μήνυμα. Ότι όταν προσφέρεις αγάπη και αλληλεγγύη αυτή σου επιστρέφεται στο πολλαπλάσιο.
Ως Αμαραντιώτες ευελπιστούμε να περάσει σύντομα η καταιγίδα και να γίνει δυνατή η επίσκεψη του Βίκτωρα Βενουζίου στο αγαπημένο του Μαστρογιάννη, για να του ανταποδώσουμε την τιμή.
