Ήθη, έθιμα και παραδόσεις, που μετρούν αιώνες ζωής, παραμένοντας αναλλοίωτα στο πέρασμα του χρόνου, αναβιώνουν τις μέρες αυτές, της μεγάλης γιορτής της Χριστιανοσύνης, στο Νομό Καρδίτσας.
Το βράδυ της Ανάστασης και αφού ο ιερέας δώσει το Άγιο Φως συνηθίζεται, σε πολλά χωριά του νομού, ανάμεσα στα οποία είναι το Μορφοβούνι, ο Μεσενικόλας και το Κρυονέρι, οι νεότεροι να βάζουν φωτιά στον «αφανό»
Ο «αφανός» είναι ομοίωμα του Ιούδα, φτιαγμένο από θημωνιά και κέδρα. Την ώρα που καίγεται, ψάλλουν όλοι μαζί το «Χριστός Ανέστη». Αυτό ακριβώς συμβολίζει και αυτή η κίνηση, την Ανάσταση και εν συνεχεία την Ανάληψη του Χριστού στον ουρανό.
Την Κυριακή του Πάσχα, ο πατροπαράδοτος οβελίας δεν λείπει από κανένα γιορτινό τραπέζι. Οι περισσότεροι επιλέγουν αρνί, αλλά υπάρχουν και άλλοι που προτιμούν κατσικάκι στη σούβλα. Συνήθως, στις γειτονιές, στις πόλεις και τα χωριά του νομού, συγκεντρώνονται δύο και τρεις οικογένειες μαζί και ψήνουν τον οβελία με την συνοδεία ντόπιου τσίπουρου και κρασιού. Απαραίτητος μεζές το κοκορέτσι, που βγαίνει από τη φωτιά πριν από το αρνί.
Το απόγευμα της Κυριακής, στο Μορφοβούνι, μετά τον Εσπερινό οι κάτοικοι συγκεντρώνονται στην πλατεία για τον «χορό της αγάπης». Εκεί σχηματίζουν τέσσερις χορούς (δύο οι άνδρες και δύο οι γυναίκες) και καθώς χορεύουν τραγουδούν το «Σήμερα Χριστός Ανέστη», ένα παραδοσιακό τραγούδι της περιοχής. Μετά, συνήθως, ακολουθεί γλέντι με παραδοσιακές ορχήστρες.
Τη δεύτερη μέρα του Πάσχα, συναντάμε σε αρκετά χωριά, τα Σίγνα. Πρόκειται για ένα καθαρά θρησκευτικό έθιμο, καθώς μετά τη λειτουργία σχηματίζεται μία πομπή με τα λάβαρα, τις εικόνες και τα εξαπτέρυγα, που κάνει τον κύκλο του χωριού. Στην πομπή συμμετέχουν οι ιερείς, οι ψάλτες και οι πιστοί που κρατάνε λαμπάδες και καθ” όλη την διαδρομή ψέλνουν το «Χριστός Ανέστη».
Επίσης, τη δεύτερη μέρα του Πάσχα, στο Αηδονοχώρι του Δήμου Μενελαΐδος, μετά τη θεία λειτουργία και τα Σίγνα οι κάτοικοι του χωριού τραγουδούν και χορεύουν στην πλατεία του χωριού το Τάι – Τάι. Πρόκειται για έναν κλειστό χορό, τον οποίο χορεύουν άντρες και γυναίκες, σε διαφορετικές σειρές, με διασταυρωμένα τα χέρια τους. Είναι πολύ πιθανόν, ο χορός αυτός να προέρχεται από τον πολεμικό χορό, Πυρρίχιο και μεταφέρεται από γενιά σε γενιά μέχρι τις μέρες μας.
