Μαζική η συμμετοχή απ’ ό,τι φάνηκε στην απεργία στις 4 Φλεβάρη. Αποτέλεσμα φυσικά των τόσων χρόνων μνημονιακής πολιτικής που επιλέχτηκε σκόπιμα και συνειδητά από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Στόχος, η εξυπηρέτηση των συμφερόντων του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου και του τραπεζικού συστήματος, το οποίο τους ανήκει και το ελέγχουν. Πλήρης υποταγή στις επιταγές τους, έτσι όπως διαμορφώνονται και εκφράζονται από την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. που είναι όργανά τους. Αποτέλεσμα επίσης και της μνημονιακής πολιτικής που συνεχίζεται συνειδητά από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία κατάφερε το ισχυρότατο ΟΧΙ του λαού να το μετατρέψει σε ΝΑΙ, για το καλό μας και αυτή, η πρωτοδεύτερη φορά αριστερά. Πρόκειται λοιπόν για μια πολιτική που επιλέχτηκε ξανά, συνεπικουρούμενη απ’ όλους. Όλοι μαζί ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ,ΠΑΣΟΚ,ΠΟΤΑΜΙ , την έβαλαν τη σφραγίδα για να σωθεί, δήθεν, η χώρα κι ο λαός κι ας μας χρυσώνουν το χάπι εκ των υστέρων.
Παρατηρούσα κι αυτή τη φορά την πλατεία. «Βούλιαξε» κι έτσι έπρεπε να γίνει! και υπήρχε κι άλλο περιθώριο! Σκέφτηκα όμως πως δε γίνεται να μην ειπωθούν κάποια πράγματα καθαρά τώρα που ο κόμπος έφτασε ή φτάνει στο χτένι.
Οι συγκεντρώσεις δύο. Η μία της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Η απεργία και οι κινητοποιήσεις εξαγγέλθηκαν από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. Ο ρόλος τους όμως χρόνια τώρα, για να μην ξεχνιόμαστε, δεν ήταν καθαρός, κατά πως καταγγέλλεται από τα ίδια τα συνδικάτα που τις αποτελούν. Οι καταγγελίες αυτές έχουν να κάνουν με τις θέσεις, τις πρακτικές και τις προθέσεις των ηγεσιών τους, που όμως τα ίδια τα συνδικάτα εκλέγουν. Οξύμωρο! Άσε δε που η ΑΔΕΔΥ, στην Καρδίτσα τουλάχιστον, λειτουργεί, συνεδριάζει, αποφασίζει, εκλέγει Δ.Σ. οργανώνει εκδηλώσεις ακόμα και σε στυλ κλειστού κλαμπ, με διαδικασίες αφανείς που δε γνωρίζει κανείς! Ούτε οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι των σωματείων δεν γνωρίζουν το πού και το πώς! Ποιος είναι λοιπόν ο ρόλος της; Τι κάνουμε λοιπόν όλοι οι εργαζόμενοι για τις συνομοσπονδίες μας τόσα χρόνια;
Η άλλη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ. Το ΠΑΜΕ πάει πάντα μοναχό ή μάλλον μαζί με τα σωματεία στα οποία έχει τον έλεγχο. Η απόλυτη καθαρότητα; Αναρωτιέμαι απλά γιατί μιλούν για παλλαϊκό ξεσηκωμό και μόλις αυτός συμβαίνει, περιχαρακώνονται; μην τυχόν και «μολυνθούν» απ’ τους ξεσηκωμένους; Εννοούν κάποιον άλλο λαό; Δεν τους καταλαβαίνει ή δεν θέλει να τους καταλάβει ο λαός; Εδώ υπάρχει πρόβλημα με το αν πραγματικά θέλουν να υλοποιηθούν αυτά που διακηρύττουν και λεν πως επιδιώκουν. Σε κάθε περίπτωση πάντως πρέπει να υπάρχει κάποια λύση, αλλιώς κάποιο λάκκο έχει η φάβα.
Στην απεργία και στη συγκέντρωση και οι ονομαζόμενοι τελευταία «γραβάτες», οι ελεύθεροι επαγγελματίες δηλαδή, οι οποίοι είναι εργαζόμενοι όπως όλοι μας. Για να λέμε αλήθειες όμως, πολλοί από αυτούς, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, χρόνια τώρα, δήλωναν εισοδήματα παρόμοια με των πλέον χαμηλόμισθων και των ανέργων ενίοτε, ενώ αποτελούσαν ελίτ και η εμφανής οικονομική τους κατάσταση, τους διέψευδε στην πράξη. Τώρα δε που έγινε φανερό στις τσέπες και στα συμφέροντά τους ότι εξαρτώνται απ’ αυτούς που εξαθλιώθηκαν και εξαθλιώνονται τόσο καιρό, και με τους οποίους ουσιαστικά είναι αλληλένδετοι, γνώρισαν κι αυτοί τις πλατείες που απέφευγαν ως τώρα. Καλώς όρισαν λοιπόν και ελπίζω να γίνει συνείδηση πια πως είμαστε όλοι κρίκοι της ίδιας αλυσίδας.
Με πλήρη συνείδηση έρχομαι στην τελευταία παρατήρηση που έχει και το ζουμί. Βρε! πως βγήκαν ξεδιάντροπα να αγωνιστούν, να διαμαρτυρηθούν και να βγουν φωτογραφίες στην πρώτη γραμμή και οι «δοτοί», που αλλιώς τους λέμε βέβαια στην καθομιλουμένη αλλά ας το αποφύγω. Αυτοί που ενεργά υπηρέτησαν και υπηρετούν τις πολιτικές των κομμάτων που κυβέρνησαν εδώ και 40 χρόνια. Αυτοί που είχαν μόνιμα στέκια και μόνιμη στέγη πολιτικά γραφεία και υπηρετούσαν με τις πρακτικές τους όσα μας έφεραν ως εδώ! Αυτοί που βολεύονταν και συνεχίζουν να βολεύονται γιατί χρησιμεύουν στο σύστημα. Αυτοί που κρατώντας τύποις ένα επάγγελμα, ως γνήσιοι καρεκλοκένταυροι μεταπηδούν από θέση σε θέση και δεν δούλεψαν ποτέ. Αυτοί που έγιναν όψιμοι «Τσε Γκεβάρα» και κάλπικοι αγωνιστές για να εξυπηρετήσουν πάλι τα κόμματα που τους έθρεψαν και τους άνδρωσαν. Αυτοί που πάντα το ίδιον όφελος, το παρουσίαζαν σαν κοινό καλό. Αυτοί που με την κάλυψη των κομμάτων τους, χρησιμοποίησαν και ξεπούλησαν τους έντιμους αγώνες και τις απεργίες των εργαζομένων πολλές φορές, τόσα χρόνια τώρα, από τις θέσεις που βρέθηκαν οι ίδιοι ή οι ομοϊδεάτες τους. Αυτοί που ως γνήσια παιδιά του συστήματος, χρήσιμα σε κάθε κατάσταση, μέσα από ρουσφέτια και εξυπηρετήσεις που ξέρουν καλά να μαστορεύουν, θέλουν να εξαγνιστούν. Αυτοί είναι επικίνδυνοι γιατί μια ζωή εξυπηρετούν τους εαυτούς τους, τα κόμματά τους και το σύστημα εξουσίας το οποίο δε διστάζουν να ακολουθήσουν κάθε φορά όποιο όνομα κι αν έχει. Ας το συνειδητοποιήσουμε επιτέλους, όσο εμείς τους υποστηρίζουμε και τους ανεχόμαστε, τόσο πιο πολύ αυξάνεται η αλλοτρίωση μας και τόσο πιο μεγάλη είναι η ήττα μας.
Καλοί και άγιοι οι αγώνες του λαού για την προάσπιση των δικαιωμάτων του. Καλό όμως είναι να γίνει συνείδηση όλων μας ότι βράζουμε στο ίδιο καζάνι και εξαρτιόμαστε ο ένας από τον άλλον. Είμαστε όλοι κρίκοι της ίδιας αλυσίδας και όταν αγωνιζόμαστε ενωμένοι γινόμαστε πιο δυνατοί, καταργώντας στην πράξη το «διαίρει και βασίλευε» που επιβάλλουν με μαεστρία οι έχοντες την εξουσία. Καλό είναι να μην επιτρέψουμε σ’ όσους καπηλεύονται τους λαϊκούς αγώνες να τους κεφαλαιοποιήσουν ξανά. Καλό είναι να απομονώσουμε τους «δοτούς» που θέλουν να αναβαπτιστούν στην «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» και να αποκαλύψουμε τον ύπουλο αντιλαϊκό τους ρόλο. Καλό είναι να κατανοήσουμε πως τα δικαιώματά μας δεν διεκδικούνται και δεν κερδίζονται με ανάθεση σε τρίτους. Καλό είναι να αγωνιζόμαστε πραγματικά, ουσιαστικά, καθημερινά και όχι μόνο ευκαιριακά, στους χώρους της δουλειάς μας για ό,τι καλύτερο, χωρίς κομματικές σκοπιμότητες.
Καλούς αγώνες σε όλους μας και όχι μόνο ευκαιριακούς, σ’ αυτές τις δύσκολες συγκυρίες που ζούμε και εμείς και η πατρίδα μας και η ανθρωπότητα.
Άννα Γ. Ζιάκα
