Καλούμαστε σήμερα να επιλέξουμε αν στηρίζουμε ή όχι την Κυβέρνηση, που δίνει έναν τιτάνιο αγώνα για τη σωτηρία της χώρας. Για εμένα δίλημμα δεν υφίσταται.
Στηρίζω την Κυβέρνηση διότι με την πολιτική της και τις θυσίες του ελληνικού λαού δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες να κοιτάξουν το μέλλον με αισιοδοξία. Στηρίζω την Κυβέρνηση διότι πέτυχε με τη διαπραγματευτική της ικανότητα μια συμφωνία που δίνει προοπτική στην ύπαρξη της χώρας. Μια συμφωνία που εξασφαλίζει σημαντική μείωση των βαρών μας, βγάζει από τις πλάτες του Έλληνα πολίτη 100 δισεκατομμύρια ευρώ χρέος – ένα χρέος που συσσωρευόταν για χρόνια και ήταν μια θηλιά στο λαιμό του καθένα μας, πνίγοντας οποιαδήποτε αναπτυξιακή πρωτοβουλία.
Στηρίζω την Κυβέρνηση διότι θέλω ο τόπος μου να έχει μια ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, η οποία θα υλοποιήσει αυτό το πρόγραμμα, το οποίο μας παρέχει ασφάλεια και καλύπτει τις ανάγκες της χώρας για τα επόμενα χρόνια.
Στηρίζω την Κυβέρνηση γιατί παρά τα λάθη, τις παραλείψεις και τις καθυστερήσεις, τολμά να προχωρήσει τις μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές, αλλαγές απαραίτητες, που έχουν να κάνουν με την αλλαγή του κράτους και της διοίκησης, την αλλαγή του παραγωγικού προτύπου της χώρας – γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι το υπάρχον παραγωγικό μοντέλο ευθύνεται κατά πολύ για την κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα.
Για να γίνουν, όμως, αυτές οι αλλαγές, οι οποίες αντιμετωπίζουν λυσσαλέα αντίδραση από διάφορες μειοψηφικές ομάδες που χάνουν προνόμια, πρέπει να συγκρουστούμε σκληρά και μετωπικά με διάφορα πανίσχυρα συστήματα και παράκεντρα εξουσίας.
Πρέπει να συγκρουστούμε με πανίσχυρους τραπεζίτες, που αρκετά χρόνια απομυζούσαν τον Έλληνα πολίτη. Πρέπει να συγκρουστούμε με πανίσχυρα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, που, με τη δύναμη της εικόνας που διαθέτουν, προσπαθούν να ποδηγετήσουν τη συνείδηση και το συναίσθημα του πολίτη, εκμεταλλευόμενα την όντως δεινή κατάσταση και τις δυσκολίες που βιώνει η μέση ελληνική οικογένεια.
Πρέπει να συγκρουστούμε με πανίσχυρους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, που χάνουν την αγελάδα με το παχύ γάλα, γιατί συνειδητοποιούν ότι το πάρτι τελείωσε. Αρκετά καταβρόχθισαν τους πόρους τριών Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης, επενδύοντας σε εργοστάσια κουφάρια σε μεγάλο μέρος της ελληνικής επικράτειας. Αντιλαμβάνονται ότι τα θαλασσοδάνεια που εξασφάλιζαν από το τραπεζικό σύστημα τελείωσαν και ότι πλέον θα υπάρχει διαφάνεια και έλεγχος.
Πρέπει να συγκρουστούμε με συντεχνίες και προνομιούχους συνδικαλιστές, αδρά αμειβόμενους, οι οποίοι θεωρούν ότι ο ζωτικός τους χώρος είναι τσιφλίκι τους. Βεβαίως, πολλούς από αυτούς τους εξέθρεψε το κομματικό κατεστημένο, το οποίο πλέον δρέπει τους καρπούς του, διότι, θέλοντας να έχει κομματικούς πελάτες προκειμένου να επιβιώσει και να διατηρήσει την παντοδυναμία του, ενίσχυε αυτήν την πελατειακή σχέση. Εδώ, βεβαίως και το ΠΑΣΟΚ φέρει τεράστια ευθύνη, διότι διατήρησε πολλά από αυτά τα θερμοκήπια και τώρα συγκρούεται με τα σπλάχνα του, αφού πολλά από τα πρωτοπαλίκαρα της συνδικαλιστικής νομενκλατούρας αντιδρούν σκληρά γιατί διαπιστώνουν ότι χάνουν πολλά από τα οφίτσιά τους.
Η σύγκρουση, λοιπόν, με όλο αυτό το πολύπλοκο και πανίσχυρο σύστημα δεν θα είναι αναίμακτη. Γι’ αυτό έχουν ξεκινήσει έναν αδίστακτο και σκληρό αγώνα απαξίωσης και προσβολής των θεσμών και των συμβόλων της Δημοκρατίας, νομίζοντας ότι έτσι θα υπονομεύσουν την Κυβέρνηση. Όμως «πελεκάνε τα ποδάρια τους», όπως λέει ο λαός, γιατί η κατάκτηση ενός δημοκρατικού πλαισίου είναι αγώνας πολλών χρόνων, όλου του ελληνικού λαού, και κανείς δεν μπορεί να τον ακυρώσει.
Εκμεταλλεύονται το θυμό και την οργή του κόσμου – που δικαιολογημένα είναι οργισμένος και θυμωμένος, γιατί είναι αυτός που πληρώνει με τον πιο σκληρό τρόπο τη δημοσιονομική προσαρμογή. Δεν θα τα καταφέρουν, όμως, γιατί ο λαός διαθέτει αισθητήριο και κάποια στιγμή θα καταλάβει ποιος βάζει πλάτη για να βγούμε από την κρίση και με ψυχραιμία και νηφαλιότητα θα πει «όχι» σε αυτούς που θέλουν να διαλύσουν κάθε προσπάθεια της Ελλάδος να σταθεί στα πόδια της.
Επικαλούμενοι έναν κατ’ επίφαση πατριωτισμό, προσπαθούν να διχάσουν το λαό, για να επιστρέψουμε στην εποχή με τους εθνικόφρονες και τα μιάσματα. Η μνήμη, όμως, είναι νωπή από ανάλογες καταστάσεις.
Είναι οι ίδιοι που, όταν η χώρα μας εξασφάλισε το νέο πακέτο βοήθειας, κραύγαζαν για καθεστώς νέας κατοχής ή κυβέρνησης Τσολάκογλου. Και είναι οι ίδιοι που, λίγες μέρες αργότερα, μεταλλασσόμενοι οδύρονται από ραδιοφώνου και τηλεόρασης για να μη χάσουμε τη νέα οικονομική βοήθεια.
Στη δίχρονη πορεία της Κυβέρνησης, η Κοινοβουλευτική Ομάδα της οποίας είμαι μέλος σηκώνει ένα βάρος που δεν έχει προηγούμενο. Κατηγορηθήκαμε για προδοσία και μειοδοσία γιατί στηρίξαμε μέτρα που είχαν στόχο τη σωτηρία της χώρας από την καταστροφή.
Επ’ αυτού έχω να δηλώσω – και νομίζω ότι εκφράζω το σύνολο των συναδέλφων μου – ότι αρνούμαι το χαρακτηρισμό του «μειοδότη» και του «προδότη». Επιστρέφω στους συκοφάντες το χαρακτηρισμό της «κλέφτρας». Η φορολογική μου δήλωση είναι στη διάθεση του καθενός. Όλοι γνωριζόμαστε. Δεν είμαι διατεθειμένη να απολογούμαι για φαύλες συμπεριφορές επίορκων πολιτικών. Ας επέλθει κάθαρση του πολιτικού συστήματος, για να ικανοποιηθεί και το κοινό περί δικαίου αίσθημα και να έρθει η λύτρωση. Ας δοθούν στη δημοσιότητα οι λίστες των φοροφυγάδων και των καταθετών στην Ελβετία, για να δει ο κόσμος ποιος τους λήστευε όλα αυτά τα χρόνια. Υπάρχουν πολλοί τιμητές του δικαίου και της ηθικής σε αυτές τις λίστες.
Για άλλη μια φορά θα κάνουμε το καθήκον μας και ο λαός θα αποφασίσει με την ψήφο του. Όλοι μας, όμως, πάνω απ’ όλα, πρέπει να προτάξουμε το μέλλον και τη σωτηρία της χώρας. Ας αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας.
