Η κρίση που βιώνει σήμερα η πατρίδα μας και ο λαός της ασφαλώς και δεν προέκυψε από το πουθενά.
Η μεταπολίτευση του 1974 σηματοδότησε μια ριζική τομή στη θεσμική και ιστορική εξέλιξη της χώρας, αφού δημιούργησε όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που ήταν αναγκαίες για την οριστική έξοδο του τόπου από τη θεσμική καθυστέρηση, και έκανε πραγματικότητα το όραμα της ισότιμης συμμετοχής μας στο ευρωπαϊκό εγχείρημα.
Και αυτά είναι τα επιτεύγματα που καταγράφονται στα θετικά της μεταπολιτευτικής περιόδου. Αντίθετα το μεταπολιτευτικό σύστημα, μετά το 1981, επιβαρύνθηκε από αδυναμίες, στρεβλώσεις και δυσλειτουργίες στις δομές του κράτους, της οικονομίας και της κοινωνίας και το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο που επιβλήθηκε, απέτυχε παρά τις κατά καιρούς προσπάθειες ωραιοποίησης του.
Το μοντέλο λειτουργίας του κράτους που φτιάχτηκε δεν ανταποκρίθηκε στις υποχρεώσεις του και αυτό γιατί υπέσκαψε τη δημιουργικότητα του Έλληνα, σπατάλησε τους πόρους που διαχειρίστηκε και επιβάρυνε την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.
Επικράτησαν ένας απίστευτος νοσηρός κομματισμός, η έλλειψη αξιοκρατίας, ο υδροκεφαλισμός της γραφειοκρατίας, η αδιαφάνεια, αλλά και οι στενές σχέσεις με την ντόπια και ξένη διαπλοκή.
Το αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας εγκλωβίστηκε σε αναχρονιστικές δομές, σε δυσλειτουργίες και αρρυθμίες του δημόσιου τομέα, στηρίχθηκε στα δανεικά, στη χρηματοδότηση της σπατάλης, στην επέκταση του δημοσίου σε βάρος του ιδιωτικού τομέα.
Σπαταλήθηκαν αλόγιστα τεράστια κοινοτικά κονδύλια, που τα πιο πολλά τα ενθυλάκωσαν οι γνωστοί “νταβατζήδες”, όπως τους αποκάλεσε ο κατά τρόπο περίεργο και άξιο έρευνας σιωπήσας πρώην πρωθυπουργός.
Υποστηρίχθηκαν κρατικοδίαιτα αλλά και βρώμικα συμφέροντα και αναπτύχθηκαν σοβαρές στρεβλώσεις στην αγορά, ενώ διογκώθηκε το δημόσιο χρέος, το οποίο έγινε ένας πραγματικός εφιάλτης, θηλιά που απειλεί να πνίξει την οικονομία και την κοινωνία μας. Έτσι φθάσαμε στους 1.000.000 σήμερα ανέργους, με πλήθος νεόπτωχους, άστεγους και σιτιζόμενους στους κάδους των αστικών σκουπιδιών, με ολοφάνερη την απειλή της διάλυσης της μεσαίας τάξης, του κορμού δηλαδή του αστικού καθεστώτος.
Όμως και το πολιτικό μοντέλο έφθασε στα όριά του και αυτό γιατί υπέκυψε στον λαϊκισμό, συμβιβάστηκε με παρακμιακά φαινόμενα, υπονόμευσε την αξιοπιστία του και διέρρηξε τη σχέση εμπιστοσύνης με την κοινωνία. Έχασε την απαιτούμενη καλή έξωθεν μαρτυρία, αφού όχι μόνο δεν φρόντισε για την τιμωρία των ενόχων πολιτικών, αλλά με το νομοθετικό πλαίσιο που θέσπισε, αυτοί κυκλοφορούν δίπλα μας ατιμώρητοι και με περίσσια θρασύτητα και αναίδεια θέλουν να ξαναμπούν στο πολιτικό γήπεδο, να ξαναγίνουν πάλι νομείς εξουσίας.
Οι πολιτικές ηγεσίες, αντί να προσαρμοστούν στις αυξημένες και σύνθετες απαιτήσεις της παγκοσμιότητας, επέδειξαν τεράστια ανευθυνότητα και δεν μπόρεσαν να συνειδητοποιήσουν έγκαιρα τους κινδύνους.
Το έλλειμα αυτό της πολιτικής, επεδείνωσε η παγκόσμια οικονομική κρίση που ξέσπασε το καλοκαίρι του 2008 και ήταν απολύτως φυσικό να επιταθούν τα σωρευμένα αδιέξοδα. Είναι προφανές, ότι δεν αρκούν πλέον, οι αποσπασματικές διευθετήσεις και οι εμβαλωματικές παρεμβάσεις, όπως αυτές που εντελώς αναποτελεσματικά επιχειρήθηκαν την τελευταία διετία και που η αποτυχία τους ομολογείται απ’ όλους ακόμη και απ’ τον ίδιο τον προηγούμενο πρωθυπουργό.
Η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως αλλαγή μοντέλου, χρειάζεται ένα ολοκληρωμένο Σχέδιο Δράσης, το οποίο να ανταποκρίνεται στην κρισιμότητα των περιστάσεων και να απαντά δημιουργικά στις προκλήσεις της επόμενης μέρας.
Χρειάζεται ένα άριστα μελετημένο και οργανωμένο Σχέδιο ανάταξης, ανάπτυξης και προόδου, που θα εξυπηρετεί τον λαό και όχι τους λίγους, και θα του δίνει όραμα και ελπίδα.
Χρειάζεται μια διαφορετική στρατηγική, η οποία θα βγάλει τη χώρα από την κρίση με συνεχείς ανατροπές, ρήξεις και υπερβάσεις σε όλους τους τομείς, με ένα ολοκληρωμένο στρατηγικό σχέδιο για την οικονομία, την υγεία, την παιδεία, την εξωτερική πολιτική. Είναι απόλυτη ανάγκη η Ελλάδα να πετύχει πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτισμικά, όχι μόνο για τους σημερινούς Έλληνες αλλά και γι’ αυτούς που έρχονται. Διαφορετικά η γενιά μας θα είναι η πρώτη που θα κληροδοτήσει στα παιδιά της λιγώτερα απ’ αυτά που η ίδια κληρονόμησε.
Παύλος Β. Σιούφας
Δικηγόρος
Υποψήφιος Βουλευτής Καρδίτσας Ν.Δ.
